در زمان سلطنت لطفعلی‌خان زند، کار ابراهیم، که اینک حاجی ابراهیم کلانتر خوانده می‌شد، بالا گرفت تا بدان‌جا که در غیاب شاه زند در منصب وزارت او جای داشت.
سرانجام، در سال ۱۲۰۶‌ق./ ۱۷۹۱‌م. در زمان لشکرکشی لطفعلی‌خان زند به اصفهان، حاجی ابراهیم کلانتر به کودتا دست زد. او، به تعبیر آقا محمدخان قاجار، «به مدد مُشتی بازاری و کاسبکار» شیراز را تصرف کرد و با دسیسه‌های پیچیده، از جمله خلع سلاح ایلات فارس که مدافع لطفعلی‌خان زند بودند، نقشی مهم در صعود خاندان قجر به سلطنت ایفا نمود.
اقدام ناجوانمردانه حاجی ابراهیم قوام علیه شاه جوان و دلاور زند و نقش او در صعود سلطنت قجر، وی را به یکی از بدنام‌ترین چهره‌های تاریخ معاصر ایران و نمادی از خدعه و خیانت بدل ساخته است.
آقامحمدخان قاجار به پاس این اقدام به حاجی ابراهیم کلانتر لقب “خانی” اعطا کرد و وی را در سمت بیگلربیگی فارس منصوب نمود. کمی بعد، ابراهیم خان به اعتمادالدوله ملقّب شد و در مسند وزارت بنیان‌گذار سلطنت قجر جای گرفت.
ابراهیم‌خان اعتمادالدوله به‌مدت چهار سال تنها وزیر آقامحمدخان قاجار و سپس به‌مدت چهار سال صدراعظم مقتدر فتحعلی‌شاه بود. او در تمامی این دوران هشت ساله نفر دوم حکومت ایران به‌شمار می‌رفت و بسیاری از مناصب عالی دولتی را در میان اعضای خانواده و وابستگان خود تقسیم نمود.