یهود در انتقال قدرت از خلفا به بنی‌امیه، نقش مهمی داشتند. آنان با نفوذ در دستگاه خلافت، زمام آن را در دست گرفته و طوری جهت‌دهی کردند که قدرت به بنی‌امیه – که با یهود متعاهد بودند – منتقل شود.
در جریان جنگ خندق، بین یهود و ابوسفیان ، تحالفی انجام شد، مبنی بر عداوت با رسول‌خدا (ص) و همکاری آن دو برای همیشه.
بعد از این‌که یهود در مقابل بت‌های قریش سجده کرده و دین آنها را بهتر از دین اسلام نامیدند، پنجاه نفر از قریش به‌همراه ابوسفیان، با یهود نزد کعبه آمدند و تحالفی با این محتوا انجام دادند که: «لا یخذل بعضنا بعضاً، ولتکوننّ کلمتنا واحدة على هذا الرجل ما بقی منّا رجل».
لذا بر این اساس، بین یهود و آل ابوسفیان، علاقه و ارتباط خاصی بود؛ و چون اهل کتاب مستقیماً نمی‌توانستند خلافت اسلام را به‌دست گیرند، سعی داشتند برای مقابله با اسلام، خلافت را به‌دست معاهدان خود داده و از این راه بتوانند به اهداف خود برسند.
یهودیان در انتقال قدرت به معاویه نیز تلاش می‌کردند. کعب‌الاحبار که نزد برخی از سران صحابه جایگاه خاصی داشت، با سخنان خود چنان در آنها نفوذ کرده بود که با صراحت معاویه را به‌عنوان حاکم بعد از عثمان معرفی می‌کرد.