درباره این آیه ، عالمه طباطبایى ره علاوه بر نکات تفسیرى به ظرافت تشبیهى که در آن به کار رفته است،
اشاره کرده است و مینویسد: نسبت زنان به جامعه انسانى همانند کشت و زرع و کشتزار است به گونه اى که
بدون آن حیات بشرى ممکن نیست. بشر براى ادامه حیات خویش و به وجود آمدن نسل هاى بعدى نیاز به زن
دارد؛ چرا که خداوند پیدایش آدمى را در رحم زن قرار داد؛ و از سویى مرد را علاقه مند به زن قرار داد و میان
آنها مودّت و رحمتى توأم با عشق و علاقه آفرید و با آمیزش این دو صنف است که نوع بشر به حیات خویش
ادامه میدهد. «به عبارت دیگر این آیه به قرینه آیه قبل هشدار به کسانى است که زن را صرفاً وسیله اى براى
ارضاى شهوت قلمداد کرده و او را در حدّ یک ابزار شهوت رانى تنزّل داده اند؛ زیرا برخى از اهل کتاب ، در هر
شرایطى به بهروری جنسى با زن اقدام میکردند لذا پس از محکوم کردن آن روش افراطى نسبت به زنان اینک
به اهمیّت این روابط در حیات جامعه بشریت اشاره شده است و زنان به مزرعه و کشتزارى تشبیه شده اند که
بذر مرد را در درون خود پرورش داده و پس از 9 ماه، گل فرزند را به بوستان بشرى تقدیم میکنند. هم چنان که
انسان، بدون کشت و مزرعه از بین میرود، جامعه بشرى نیز بدون وجود زن نابود میگردد.
پس الزام است در آمیزش جنسى، هدف انسان تولید یک نسل پاک و ذخیره قیامت باشد و در چنین لحظات و
حالتى نیز هدف مقدّسی دنبال شود.
جمله ى »واتَّقوا اللّه« هشدار میدهد که از راه هاى غیرمجاز، بهره جنسى نبرید و به نحوى حرکت کنید که در
قیامت سرافراز باشید و اولاد و نسلى را تحویل دهید که آراسته به عمل صالح و نیکی ها باشند.
بنا بر آنچه گفته شد؛ در اسلام، زناشویى یک عمل عبادى و مقدّس به شمار آمده است که بنا بر حدیث پیامبر
اکرم صلى اهلل علیه و آله »من تزوّج احرز نصف دینه« ازدواج میتواند نصف ایمان جوان را از دستبرد شیطان
حفظ کند و هدف از آن، حفظ نسل، انتقال تجربه، پرورش روحى و فکرى فرزندان، انتقال فرهنگ و زبان، ایجاد
آرامش روانى و هدایت غریزه و نیاز جنسى است