وقتی انسان مقابل خداوند خود – که غنی مطلق است- قرار می گیرد، باید بهترین شیوه را به کار ببرد. در این صورت دست ها را به طرف بالا می گیرد و درخواست خود را مطرح می کند...
اما چرا به طرف بالا ؟ مگر خداوند در همه جا حضور ندارد ؟ بالا و پایین نسبت به ما است که روی زمین قرار داریم!فرضا اگر کسی روی کره ماه قرار گیرد، به نظرش می رسد که زمین بالای سر او قرار گرفته است.بنابراین بالا و پایین امری نسبی است.
حالت روی روانی انسان، طوری است که چیزهای نفیس و معنوی را به بالا نسبت می دهد و از بالا تقاضا می کند و کسانی را که مقام عالی تری دارند، بالا دست قرار می دهد. سر انسان که محل درک شعور، عقل و مرکز فرماندهی بدن است، در بالاترین نقطه قرار دارد. قرآن نیز فرموده است: «رزق شما در آسمان است.
حضرت علی(ع) در پاسخ همین سوال فرموده اند: « وقتی از نماز خارج شدید، دستانتان را به طرف آسمان بالا ببرید و دعا کنید. ابن سباء سوال کرد: مگر خداوند در همه مکان ها نیست؟ حضرت فرمود : درست است.سوال کرد: پس چرا دستمان را به سمت آسمان بالا ببریم؟ حضرت فرمود: آیا قرآن نخوانده اید که فرموده است: « رزق شما و آنچه وعده داده شده اید، در آسمان است» پس از کجا باید رزق را طلب کرد؟ باید از موضع و جای رزق و آنچه که خداوند وعده کرده، طلب نمود که آسمان است