اولاً: امام علی(ع) و عده‌ای از اصحاب ایشان و بعضی از یاران پیامبر(ص) ابتداءً با ابوبکر بیعت نکردند و زمانی هم که با او بیعت کردند فقط به دلیل حفظ اسلام و مصالح حکومت اسلامی بود.
ثانیاً: همه‌ی مشکلات با شمشیر و شجاعت حل نمی‌شود و همه‌جا، جای به کار بردن زور بازو نیست، و انسان حکیم و خردمند هر مشکلی را با ابزار خاص خود حل می‌کند.
ثالثا: اگر امام برای مصلحت با ارزشی؛ نظیر حفظ دین خدا و زحمات طاقت‌فرسای رسول گرامی اسلام(ص)، با عده‌ای بیعت کند به این معنا نیست که از قدرت آنان بر جان خود ترس و واهمه‌ای دارد، و یا از آنان در امامت و رهبری جامعه اسلامی قدرت و توانایی کمتری دارد.
رابعا: از تاریخ و کلام علی(ع) استفاده می‌شود که ایشان بارها اعتراض خود را به وضعیت موجود در زمان خلفا اعلام کرد، ولی نهایت کوشش خود را در راه حفظ و تقویت حکومت اسلامی در مقابل دشمنان اسلام به کار می‌برد.