تا اواخر قرن ١٩، یهودیان در آمریکای شمالی از نظر جمعیت بسیار اندک بودند و لذا الیگارشی‌یهودی به حضور یک جمعیت انبوه یهودی نیاز داشت تا بتواند اقتدار سیاسی خود را تثبیت و تکمیل کند.
نتیجه این بود که در آستانه جنگ دوم جهانی، شهر نیویورک با ١.۵ میلیون نفر سکنه یهودی به بزرگترین و متراکم‌ترین مرکز یهودیان جهان تبدیل شد.
در این زمان در شیکاگو ٣۵٠هزار نفر، در فیلادلفیا ١٧۵هزار نفر و در لندن ١۵٠هزار نفر یهودی استقرار یافته بودند.
حضور این جمعیت انبوه و بسیار ثروتمند به‌سرعت چهره فرهنگی و اجتماعی جامعه آمریکا را تغییر داد.
یهودیان به‌همراه خود حرفه‌های سنّتی خویش را نیز از روسیه و شرق اروپا به “دنیای جدید” منتقل کردند، از جمله ایجاد شبکهٔ گستردهٔ تجارت مشروبات الکلی
یهودیان مهاجر اروپای شرقی بنیانگذاران تجارت مشروبات الکلی در آمریکا هستند و این تجارت چنان اوجی گرفت و حیات اجتماعی و فرهنگی جامعه آمریکا را به خطر انداخت که در سال ١٩٣٣ دولت آمریکا فروش مشروبات الکلی را ممنوع کرد!
یک نمونه معروف، ساموئل برونفمن یهودی است که در کانادا سکونت داشت و بزرگترین تولیدکننده مشروبات الکلی و مواد مخدر برای بازار ایالات متحده آمریکا به‌شمار می‌رفت.
او برای توزیع کالاهای خود شبکه مخوفی در آمریکا ایجاد کرد که آرنولد‌روتشتین یهودی آن را اداره می‌کرد و بعداً مه‌یر لانسکی یهودی ریاست این شبکه را به‌دست گرفت.
کمپانی برونفمن، که سیگرام نام دارد، هنوز نیز فعال است و فروش سالیانه آن فقط از طریق مشروبات الکلی بیش از یک میلیارد دلار است.
خانواده برونفمن مالک کمپانی نفتی تکزاس – پاسیفیک نیز هستند که از بزرگترین کمپانی‌های نفتی ایالات متحده است.
مجتمع مطبوعاتی دوپونت کانادا نیز متعلق به برونفمن‌ها است.