سال ١٩٢۴ :
در اول ژوئیه، دکتر یاکوب ایسرائل دیهان هنگام ترک بیمارستان شائاری زیدک در اورشلیم، توسط آوراهام تهومی صهیونیست ترور می‌شود.
این ترور در نتیجه‌ی تلاش او در سازمان‌دهی جلسه‌ای بین هیئتی از رهبران ارتدکس و گروهی از رهبران عرب به ریاست شاه عبدالله صورت گرفت.
دکتر دیهان به همراه گروهی از ساکنان قدیمی عرب سرزمین مقدس، طرفدار صلح بود؛ یعنی درست نقطه‌ی مقابل آنچه که صهیونیست‌ها به دنبال آن بودند.
سال ١٩۴٣ :
ایزاک‌گرینباوم صهیونیست، رئیس «کمیته نجات آژانس یهود»، در هجدهم فوریه، طی سخنرانی در جمع شورای اجرایی صهیونیسم می‌گوید:
«اگر از من بپرسند که آیا از وجوه تشکیلات «فراخوان متحد یهودی» (UJA) برای نجات یهودیان استفاده خواهم کرد، من پاسخ می‌دهم نه و دوباره می‌گویم نه!»
او در ادامه می‌گوید:
«یک ماده گاو در فلسطین ارزشش از تمام یهودیان لهستان بیش‌تر است!»
تعجبی ندارد صهیونیسم و نازیسم اهداف مشابهی داشته باشند. آنان هر دو به دنبال بیرون کردن یهودیان از آلمان بودند.
با این حال صهیونیست‌ها به یهودیانی که تمایل رفتن به فلسطین را نداشتند، علاقه‌مند نبودند و تصور می‌کردند بهتر است این یهودیان در اردوگاه‌های کار اجباری به بیگاری گماشته شوند تا یهودیان سراسر جهان به خاطر این کار به وحشت بیفتند و مجبور به فرار به فلسطین شوند؛ سرزمینی که صهیونیست‌ها آن را به عنوان تنها مأمن یهودیان تبلیغ می‌کردند.