شبهه:
اگر خلافت عمر را نپذیرید نسب امامان از نسل شهربانو مادر امام سجاد که عمر ابن خطاب به نکاح امام حسین دراورد زیر سوال می‌رود! پس باید خلافت عمر را بپذیرید!
پاسخ:
حضرت شهربانو نه کنیزِ هدیه به امام حسین علیه السلام بود و نه توسط عمر به نکاح امام حسین (ع) درآمده. بلکه ازدواج رسمی بود. اسراء فتح ایران ابتدا توسط امام علی (ع) آزاد شدند و سپس ازدواج رسماً صورت گرفت که طبق عقیده شیعیان خطبه عقد مولای ما امام حسین با شهربانو به دستور امیرالمومنین و توسط جناب حذیفه از شیعیان آن حضرت خوانده شد. (الدرُّ النظیم فی مناقب الائمة اللهامیم/مناقب آل ابی‌طالب)
بر فرض کنیز بوده باشد، برحسب فقه صحیح اسلام هر غنیمتی[اموال منقوله،کنیز وجواری،اراضی] که تحت حاکمیت ظالمین از مشرکین گرفته شود،اساساً ملک امام معصوم است.
امام مالک کل عالم است و اگر غاصبی چیزی به ایشان ببخشد ملکیت ایشان به خاطر هدیه توسط غاصب نیست.
معاویة بن وهب گوید: به امام صادق عرض کردم: اگر امام افراد را به سریّه بفرستد و غنیمت‌هایى به دست آورند، چگونه تقسیم مى‌شود؟
فرمود: اگر به فرماندهى کسى که امام او را منصوب فرموده است جنگیده‌اند، باید یک پنجم که سهم خدا و رسول است جدا شود و چهار پنجم آن را بین خودشان تقسیم کنند. و اگر در آن جنگ به جنگ مشرکان نرفته‌اند، هرچه غنیمت گرفته‌اند براى امام علیه السّلام است و هرطور دوست بدارد با آن رفتار مى‌کند.
الکافی ج ۵، ص ۴۳
لذا برفرض کنیز بودن مادر زین العابدین (ع)، وۍ ملک اهل بیت بوده و عمر بن خطاب دخالتی در ملکیّت وی نداشت که با سلب مشروعیت خلافتش، نکاح امام حسین با شهربانو ابطال شود.
لذا سخن شبه افکن یک افترای بی سر وته است والزام او از اساس منقوض است.
کجای فقه اهل‌سنت عاقد باید عادل باشد؟ آیا عاقد فاسد عقدش باطل است؟ طبق نظر بسیاری از علمای شیعه و اهل سنت، می توان کافر را از یک مسلمان وکیل کرد، تا از طرف او عقد نکاح یا... را انجام دهد! پس این استدلال در مورد اینکه چون خلیفه دوم حضرت شهربانو را به عقد سید الشهدا در آورده است پس خلافت او شرعی است، نه تنها دلالت بر خلافت ندارد، بلکه این عمل الزاما حتی نمی‌تواند دلالت بر اسلام شخص وکیل داشته باشد! (زکریا الأنصاری، أسنى المطالب فی شرح روض الطالب، ج ۲، ص ۲۹۵/ سید یزدی، العروة الوثقی، ج۲، ص۲۰۹).
بنابراین، اگر در زمان خلیفه دوم شهربانو به اسارت گرفته شده باشد، چون جنگ بدون اجازه امام معصوم ( ع) بوده، اختیار آنها با امیرالمومنین ( ع) بوده و ایشان هر تصمیمی گرفته باشند، همان صحیح است.